--

Ένα σκοτεινό δωμάτιο. Άδειο, μουντό. Σε μία γωνία του δύο σκιές κάθονται αντίκρυ πάνω από ένα τραπέζι. Πάνω σε αυτό μικρά αστραφτερά αντικείμενα γεμίζουν κίνηση τον χώρο. Ένταση, που προκαλείται από την εκκωφαντική σιωπή.

Περισσότερο Βοναπαρτικός από τον ίδιο τον Ναπολέων ο Δημήτρης Β. σχεδιάζει προσεκτικά και υπομονετικά την επόμενή του κίνηση σε μία καλοστημένη παρτίδα σκάκι. Ζυγιάζει την κίνηση του αντιπάλου, σκύβει προσποιούμενος ότι σκέφτεται μόνον για να κρύψει στην πραγματικότητα το μικρό , ύπουλο χαμόγελο που αναπτύσσεται στο πρόσωπό του. Την κίνηση του την έχει ετοιμάσει ώρα τώρα. Ο αντίπαλος ανέκφραστος, κενός, ξύνει τον αγκώνα του. Ο Δημήτρης παίρνει μία βαθιά ανάσα και ορθώνεται πάλι, έτοιμος για το επόμενο βήμα, πιστεύοντας παραπλανημένος πως είναι μέσα στο μυαλό του αντιπάλου του. Η καταστροφή όμως είναι κοντά, πλησιάζει, σαν τον υπόκωφο ήχο που κάνει το παλιρροιακό κύμα όταν πλησιάζει την ανυποψίαστη ακτή, έτοιμο να πάρει χιλιάδες ψυχές μαζί του.

Σύντομα, πολύ σύντομα....