Gerhard Richter
Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
(1963)
Καμιά αφίσα ή τοίχος
Καμιά αφίσα ή τοίχος δεν θα μαρτυρεί
το ελαφρό σου πέρασμα στη φλέβα
Πέφτεις σα σιγανή βροχή ανύποπτη
ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα
Καμιά σκαπάνη μουσικού δεν θα σε βρει
τόσο βαθιά στο αίμα
Μια πολυκατοικία άδεια
Μια πολυκατοικία άδεια κι ασυνάρτητη
επιστρατεύει το λυγμό μου κάθε βράδυ
Βραδυπορεί με το στρατιώτη που ξεπάγιασε
τον άρρωστο πλασιέ που επιστρέφει σπίτι
Ανέραστη σαν τους μικρούς βοσκούς
τα ροζιασμένα όνειρα των ορεινών χωριών
με περιμένει
Ερείπιο απ’ τα ναρκωτικά
Ερείπιο απ’ τα ναρκωτικά του ήλιου έρχεσαι
ν’ αποτελειώσεις την παλιά συνομιλία
να με ξεπλύνεις απ’ την περασμένη άνοιξη
Κατεδαφίζονται τα καλοκαίρια στη σειρά
όσο παλιώνω
Τώρα επιστρέφω
Τώρα επιστρέφω στο δικό σου σώμα
στην αίσθηση μιας ξαφνικής καλοκαιριάς
που καθυστέρησε ραγίζοντας το τζάμι
Τώρα επιστρέφω στην ανάγκη να μιλήσουμε
όσο ποτέ, μακραίνοντας την τρυφερή αναμονή
διακριτικά καθώς εκείνοι που μας έλειψαν
ή γίναν διάφανοι απ’ την πολλή τη χρήση
Και περιμένω διακλαδίζοντας το αίμα μου
σε μια ακατάσχετη ροή στο ίδιο τέλμα
Το βράδυ
Τι ήταν αυτή η ξαφνική ευτυχία
Ανάβαν φώτα στις βεράντες κι η ψυχή μου
ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα
μ’ ένα προχώρημα της άνοιξης
δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι
Τότε κατάλαβα τη νιότη μου ν’ ανοίγει
σαν τα λουλούδια και τους στίχους να καρπίζει
κήποι και ποιήματα ποτιστικά πλημμύρα
όχι καρδιά μου τόση ευτυχία
Σε συνεργασία με την Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης – Ποιείν:
http://www.poiein.gr/archives/3880/index.html
4 σχόλια:
Αγαπητε φιλε,ενα νεο ανιμε προβαλλεται στις αιθουσες"βαλς με τον Μπασιρ",μενα συγκλονιστικο ντοκουμεντο προσπαθησε να εμβολισει την παγωμενη μας μνημη.Ο χρονος κανει παντοτε αμνημονες τους αυτοπτες μαρτυρες του,καλυτερα να μην προδωσω τιποτα,δες το!και το συζηταμε.
Το animation "Waltz with Bashir" το είχα δει πέρσι το καλοκαίρι στο Παρίσι και ομολογώ πως στάθηκε μία από τις πλέον συγκλονιστικές αισθητικές και πολιτικές εμπειρίες της περασμένης χρονιάς... η χρονική στιγμή που κυκλοφόρησε στην ελλάδα το καθιστά δραματικά επίκαιρο και ανεπίκαιρο ταυτόχρονα... επίκαιρο για ευνόητους λόγους, καθώς ακόμη μια φορά ο ισραηλινός στρατός σπέρνει τριγύρω του πτώματα και ανεπίκαιρο γιατί όταν το είχα δει πέρσι το εξέλαβα ως ένα πρώτο δειλό βήμα εκ μέρους της ισραηλινής καλλιτεχνικής σκηνής να προβεί σε μια συλλογική αυτοκριτική αλλά και να επιχειρήσει έναν συλλογικό αυτο-εξορκισμό... προφανώς, όμως, το ισραηλινό κράτος δεν έχει καμιά διάθεση να εξορκίσει κανένα φάντασμα, αλλά αντίθετα να τα διαιωνίσει... το αποτέλεσμα δεν είναι καταστροφικό μόνο για παλαιστίνιους, λιβανέζους και μύριους όσους άλλους κατά καιρούς υφίστανται την ωμή βία του ισραηλινού κρατικού μηχανισμού, αλλά και για τους ίδιους τους ισραηλινούς... οι ισραηλινοί δεκαοχτάχρονοι που ρίχτηκαν στη Γάζα για να αποκτηνωθούν εξολοθρεύοντας γυναικόπαιδα σε τι πλάσματα θα έχουν μεταμορφωθεί μετά το πέρας του πολέμου;
σε φαντάσματα του κορκονέα. τι λες;
Αγαπητέ Σαμσών χαίρομαι ιδιαιτέρως για την παρουσία σας εδώ!
Δυστυχώς, ναι, φοβούμαι πως η 'μοίρα' των παιδιών αυτών είναι προδιαγεγραμμένη... ίδια με τους παλαίμαχους της Κορέας, του Βιετνάμ, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Καυκάσου... είτε επικίνδυνοι είτε διαταραγμένοι...
Δημοσίευση σχολίου