Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Να μην αφήσουμε τα πρόωρα τούτα Χριστούγεννα να πάνε χαμένα...


Νικόλας Άσιμος


Της επανάστασης


Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα
Είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος
Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας
Μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους.


Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την αισχρότερη τη βρώμα μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία…


Τα θλιβερά δεν σπάσαν τα καλούπια μας
Υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις
Ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστεια μας
Αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις.


Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία…


Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε
Ατέλειωτο και δεν σε ξεπερνάμε
Μας μπόλιασες βουβό μ’ απογοήτευση
Κι ίσως ν’ αξίζει μόνο που τολμάμε.


Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια
Παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν
Μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια…


Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία…


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άλλο ένα επίκαιρο του Νικόλα...

Ούζα


Τα μαζεύεις μια και μια δραχμή
Και σ’ αποκαλώ ψιλικατζή
Μπρος στην τόση τσιγκουνιά σου αυτή
Θε να ξανακάνω φυλακή.


Πας να με παιδέψεις
Να με κάνεις σαν κι εσέ
Θες να με κουρέψεις
Για να βγαίνουμε αγκαζέ.


Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή
Και σου πρότεινα παρτούζα παρανοϊκή.
Μα ‘συ δεν έπαιρνες χαμπάρι τι θα πει
Τον εργατικό σου μύθο είχες καταπιεί.


Δες τον καραγκιόζη με μπουφάν
Δε μας ξαναλέει "αλλοζανφάν"
Μου ‘γινες και φελινιακιά
Θα ζεματιστείς και θα 'ναι αργά.


Των ετερωνύμων
Αι καρδίαι έλκονται
Και εξ ευωνύμων
Τα πασόκια έρχονται.


Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή
Και μου κόλλησες βεντούζα ρε κουμουνιστή
Την έχεις δέσει τη γαϊδάρα σου κι εσύ
Συντηρητικιά παπάρα κουκουέδικη.


Σου απαγορεύω να με φας
Different συχνότητες για μας
Κι αν τα τρένα τρέχουν σε γραμμές
Τ’ άστρα καβαλάνε οι ψυχές.


Φεύγω για ταξίδι
Διασπώντας τον καιρό
Στοπ το χαρακίρι
Κι είμαι κάτω απ’ όλα εγώ.


Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή
Μα ‘συ δεν έπαιρνες χαμπάρι τι θα πει.

Ανώνυμος είπε...

και άλλο ένα,

'Ασπρη είναι η αρία φύλη
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.
Κ.Γ.

melen είπε...

Μείνε γυμνός
γδύσου την "αισχρότερη βρώμα"
είτε έτσι είτε αλλιώς
πάτα το βήμα σου
η γκρίνια σ΄αυτόν τον κόσμο περισσεύει.
-Όχι, δεν θα πάρω.
Μέσα μου κάθε στιγμή είναι ζωντανή και γύρω μου προσπαθώ κάθε στιγμή να φτιάχνω το υπόβαθρο για κάτι καλύτερο.
Κανείς δεν θα μου τσακίσει την ανάσα.
Δεν θα αφήσω να με κρεμάσουν αρνί στο τσιγκέλι με ταμπελάκι υπερτιμημένο -από μένα την ίδια- την απογοήτευση.
Όχι, δεν θα πάρω.

Μη στέκεσαι εκεί.
Έλα
Η οργή όταν γίνεται πίκρα σου μασουλάει τα κύτταρα
-Όχι έτσι εσύ
έχεις καλύτερα να κάνεις με το φως και τα σκοτάδια σου

Ανώνυμος είπε...

Bρηκα μια ξεχειλωμενη φαιδροτητα που ομως δειχνει ταιριαστη με το δικο της τροπο στα παραπανω σχολια.

"
Το Μπλομ

Το σουρουπο ανταμωσαν στο λοφο
Eιδωλολατρες
με τατουαζ ενα καψαλισμενο κορμι
γυαλινοι σωληνες, αυτοφωτες πορδες απο ευγενες αεριο ατομικου βαρους 20.17
Λαιμοι τυλιγμενοι με 8κλωνα καλωδια UTP.
Δε θα επλεαν σταβεντο σημερα,
με Iικο φορτιο για αποσκευες τους, RNA/ml
Γρηγορειτε μετ εμου, κρωζει το ανεμιστηρακι. ΜΗ ΧΑΜΗΛΩΣΕΙΣ ΤΑ RPM παλι. Πονολαιμος.
Φονευσομην. Τον τρελλό ή το βασιλιά? Ο χρησμος ενος χρυσοψαρου που τρεφεται απο αλγη.
Μπλομ - Ο ηχος της σαλπιγγας -
“Τι αισχος και ντροπη να διαβαζεις μια ιστορια σαν αυτη” Μπλομ.

Γρηγορίου Μ.
"