Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Νίκος Σφαμένος, 4 Ανέκδοτα Ποιήματα



Νίκος Σφαμένος


Κάτι όμορφες νύχτες


περπατάς νύχτα στους έρημους δρόμους

στο μυαλό σου στριφογυρίζουν κάτι

παράξενες λέξεις

θυμάσαι τις απορρίψεις και χαμογελάς

χλευάζεις τη ποίηση της εποχής

τραγουδάς στη σιωπή

τα αστέρια γέρνουν στον ώμο σου

απλώνεις τα χέρια σου για να εκτοξευθείς

τρέμεις για ουρανό

γελάς δυνατά


επιστρέφεις στη κάμαρα σου

σκόρπια τα βιβλία

στο πάτωμα ποιήματα που ποτέ

δε διαβάστηκαν

κατεβάζεις μια γουλιά κόκκινο κρασί ενώ

στη τηλεόραση τα ταλέντα σχηματίζουν ουρές


χα χα

κάποιες νύχτες είναι τόσο όμορφες


Αυγουστιάτικο τραγούδι


το αηδόνι τραγουδά μονάχο του στις σκεπές

στη μέση τούτης της καλοκαιριάτικης

νύχτας

ανοίγω τα παραθύρια


ξαφνικά γίνομαι δυνατός

όπως πάντα ήθελα


Για έναν αναγνώστη


όχι

δεν είμαι σπουδαίος

είμαι εκείνος που θα ξενυχτήσει

κι αυτό το βράδυ

-με αγωνία ίδια με τη δικιά σου-

εκείνος που θα κοιτά απ’ τις κουρτίνες

όχι φίλε

εγώ καίγομαι εδώ

ακροβατώ σε λεηλατημένες πολιτείες

θα συναντηθούμε ίσως

στα άδεια μας μπουκάλια

στα βρώμικα παγκάκια

στις θολές λέξεις


κράτα τα καλά σου λόγια γι αλλού

γιατί εγώ καίγομαι

-και οι πόρτες της άνοιξης δε θ’ανοίξουν ποτέ-


Επιτυχία


μη ξεκινήσεις να γράφεις εάν δε βυθιστείς

εάν δε πεθάνεις χιλιάδες φορές

εάν δεν έχεις τίποτα να πεις για ό,τι βλέπεις

-τότε μη γράψεις-

ν’ αποφεύγεις τις ποιητικές βραδιές

κλείσου σε μια κάμαρα και δώστου να καταλάβει

να θυμάσαι πως το μεγαλύτερο μέρος της

σύγχρονης ποίησης

δεν είναι για ανάγνωση

ν’ αδιαφορείς για τους επαίνους


και ένας μοναχικός τύπος να ξετρυπώσει κάποτε

τα ποιήματα σου

και να βρει το κουράγιο

να κρατηθεί μια κρύα νύχτα

όπως και συ έκανες μ αυτά κάποτε


μόνο αυτό να σου αρκεί

-θα σημαίνει πως πέτυχες φιλαράκο-


***


Ο Νίκος Σφαμένος γεννήθηκε το 1982 στη Μυτιλήνη όπου και ζει. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εξέδωσε εκτός εμπορίου τις συλλογές Ακούγοντας Βαλς στο Σκοτάδι (2007), Οργή και Λουλούδια σε μια Χώρα Νεκρών (2007), Αυτά που γράφτηκαν κάτω από βρώμικο φως (2008).

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΓΝΗΣΙΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Ο Μπουκοβσκη για την Ποιηση
"Παντα θυμαμαι τα σχολικα χρονια στην μεση εκπαιδευση.Οταν η λεξη "ποιητης" ή "ποιηση"τυχαινε ν'ακουστει, ολα τα παιδια τη χλευαζαν.Ξερω γιατι.Επειδη ειναι ενα κιβδηλο δημιουργημα.Υπηρξε δηθεν και σνομπιστικη για χρονια.Ειναι υπερ-απαλη.Ειναι υπερ-πολυτιμη.Ειναι ενα ματσο σκουπιδια.Μεσα στους αιωνες,η καταγεγραμμενη ποιηση ειναι σχεδον στο συνολο της για πεταμα.Ειναι μια αρνηση.Ενα ψεμα.Υπηρξαν ελαχιστοι πραγματικα καλοι ποιητες.Μην ξεχατε κι εμενα!Για παραδειγμα, ενας Κινεζος ποιητης, ο Λι Πο.Μπορουσε να βαλει περισσοτερο συναισθημα, πραγματισμο και παθος σε τεσσερις-πεντε απλες γραμμες, απ ο,τι μπορουν οι περισσοτεροι ποιητες να βαλουν σε δωδεκα ή δεκατεσσερις σελιδες απ'τις μαλακιες που γραφουν.Κι επισης, επινε κρασι.Συνηθιζε να βαζει φωτια στα ποηματα του ή να τα κανει χαρτινες βαρκουλες, ριχνοντας τα στα ποταμια, πινοντας κρασι, βλεποντας τα να σαλπαρουν.Οι αυτοκρατορες τον λατρευαν, γιατι μπορουσαν -λογω της απλοικης πλην ομως φιλοσοφημενης του γραφης-να καταλαβαινουν τι λεει.Ομως...φυσικα, κι αυτος, εκαιγε μονον τα κακα του ποιηματα.(γελαει)
Αυτο που προσπαθησα να κανω, εαν καταλαβαινετε, ειναι το να μεταφερω ακομα και στους εργατες ενος εργοστασιου, την πραγματικη αποψη της ζωης...Τη συζυγο που ουρλιαζει οταν γυρναει στο σπιτι απ'την δουλεια.Την ουσια της πραγματικης υπαρξης καθε ανθρωπου...Κατι σπανιο συντελεστηκε στην ποιηση μεσω των αιωνων.
Ενταξει, απλα κατσαδιαστε με οταν λεω οτι η ποιηση γενικως ειναι σκατα.Ειναι ντροπη!"