Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007

Ο Παραλίας

Ας πούμε πως βρίσκομαι σε κάποια παραλία. Έχω αράξει την κορμάρα μου και αλείφομαι με λαδάκι. Από το καλό που σε κάνει να γυαλίζεις. Ξαφνικά τον βλέπω. Ήταν χοντρός και άσχημος, το επισημαίνω αυτό γιατί υπάρχουν και κάποιοι παχουλοί άνθρωποι που παρ’όλα τα κιλά θα μπορούσες να τους χαρακτηρίσεις ευπαρουσίαστους. Αυτόν όχι. Ίδρωνε και με κοίταζε. Φορούσε ένα πράσινο πουλόβερ μουσκεμένο από τον ιδρώτα και ένα καφέ παντελόνι. Τα χέρια του κρέμονταν και με κοίταζε. Φοβήθηκα.<< Τι κοιτάζεις ρε μαλάκα χοντρέ>> του είπα.

Ρούφηξε την μύξα που κρέμονταν από την μύτη του. Με κοίταζε. << Κοίτα χοντρούλη αν θες να κάνουμε παρέα εντάξει αλλά ότι άλλο έχεις στο μυαλό σου να το ξεχάσεις. Δεν είμαι εγώ τέτοιο αγόρι. Το έπιασες?>>.Συνέχισε να κοιτάζει με το ίδιο βλέμμα. Ανάμεικτα βλακεία, κακία, πόθος. Μάλλον δεν το είχε πιάσει. Έξυσα την κοιλιά, το κεφάλι και έπειτα τ’αρχίδια μου. Μύρισα το χέρι μου. Μύριζε άσχημα. Σκατά. Ο χοντρός συνέχισε να με κοιτάζει. Σηκώθηκα και του έσκασα μια σφαλιάρα. Έβαλε τα κλάματα. Λυπήθηκα. Τον πήρα από το χέρι και πήγα να του πάρω παγωτό. Συνήλθε λίγο. Ρούφηξε τη μύξα που εξακολούθησε να του κρέμεται. <<Συγνώμη>> ψέλλισε. Έβαλε ξανά τα κλάματα. Τον πήρα από το χέρι και τον πήγα στα αποδυτήρια. Τον έβάλα να καθίσει και κατέβασα το μαγιό μου.<< Κοίτα χοντρέ μπορείς να μου τον ρουφήξεις για λίγο αλλά μέχρι εκεί. Μόνο μη μου τον γεμίσεις μύξες.>> Κοίταξε την ψωλή μου. Το βλέμμα του φωτίστηκε. Ξεκίνησε να ρουφάει. Μία τις μύξες του μία την ψωλή μου. Ένιωσα όμορφα. Ανέβασε ρυθμούς και σε λίγο τέλειωσα. Μπούκωσα το στόμα του με σπέρμα.<< Μην το φτύσεις θα σου κάνει καλό>> Με άκουσε. Το κατάπιε όλο. Έφυγα. Ο χοντρός με ακολούθησε. Κολλιτσίδας ο χοντρός. Σκεφτόμουνα πως θα είχε εξελιχτεί η μέρα μου αν δεν του είχα μιλήσει. Είδα δύο κοπέλες να μου χαμογελάνε. Φαντάστηκα τον εαυτό μου μαζί τους. Σκατά.

Είχα ξεμείνει με τον χοντρό. Τον πήρα στο δωμάτιο μου και τον πήδηξα. Δεν ήταν και οι καλύτερες διακοπές που έκανα. Ούτε και οι χειρότερες.

χαρούλα


στη φωτογραφία οι ήρωες της αυτοβιογραφικής ιστορίας. Απο αριστερά Δημήρης Β. , χαρούλα.

1 σχόλιο:

Saturnos είπε...

απλώς και μόνο να δηλώσω για να γραφτει στα πρακτικά πως δεν θα ενέκρινα το κείμενο να μπεί στο ιστολόγιο με την εξουσία που διαθέτω αλλά το έκανα χάριν των φωτογραφιών (τις οποίες επιμελήθηκα ο ίδιος) και επειδή η χαρούλα είναι φίλος μου. Ζητώ συγνώμη αν σας προσέβαλε το περιεχόμενο του.