Max Beckmann (1884 - 1950), Auto – portrait
Άρης Αλεξάνδρου
ΕΥΘΥΤΗΣ ΟΔΩΝ
(1959)
Εισήγηση
à la manière de Jdanov
και κατά συνέπεια η ποίηση
είναι μια υπόθεση αντικοινωνική.
Πιστεύει σε λέξεις και ιδεογράμματα
και δεν βλέπει λόγου χάρη
πως άλλο ένα δέντρο να ξαπλωθείς στον ίσκιο του
κι άλλο το ίδιο δέντρο να πάρεις την ξυλεία του.
Το πράγμα είναι σοβαρό: Κάτω από τα σχήματα (δήθεν ποιητικά)
κρύβεται το μαχαίρι που μας χτυπά πισώπλατα.
Εξομοιώνοντας τα πάντα
παραβλέποντας συνθήκες χρόνο τόπο
οι στιχοπλόκοι καταντούν να υποστηρίζουν
πως τα κόκκαλα κι οι φλέβες
βαραίνουνε το ίδιο στη ζωή του κάθε ανθρώπου
επιμένουν να πιστεύουν πως μια πληγή κακοφορμίζει
με την ίδια ακριβώς αιτιοκρατία
κι όταν την άνοιξαν οι σφαίρες
των αγροτών του Κόκκινου Στρατού
που χτύπησαν τους εργάτες διαδηλωτές του Βερολίνου
κι όταν την άνοιξαν τα βόλια
των εργατών της Deutsche Wehrmacht
τότε που τα δέχτηκαν στους δρόμους της Αθήνας οι γεωπόνοι σπουδαστές.
Ο ποιητής ξεκομμένος απ’ τους πόθους του λαού
καταντάει τελικά να μην πασχίζει γι άλλο
παρά μονάχα πως θα πει την προσωπική του αλήθεια
καταντάει να λέει τις σφαίρες σφαίρες
και τους πληγωμένους πληγωμένους
κι όλο το πρόβλημα του στενεύει μες τα όρια
μιας αναζήτησης σωστού λεξιλογίου
έτσι που με κάθε θυσία
αδιάφορος για όλα
ακόμη και την πάλη των τάξεων
να φτάσει τελικά να καυχηθεί
πως ναι, αυτό πάσχιζα να πω
όπως βλέπει ένα σώμα στερεό και σκέφτεται
«Τούτο δω ίσως να ‘ναι κείνο που γυρεύω»
το παίρνει στο χέρι το ζυγιάζει και σκέφτεται
«Με τούτο δω, ίσως μπορέσω να καρφώσω μια πρόκα πίσω
απ’ την πόρτα μου»
στεριώνει την πρόκα κρεμάει το σακάκι του και λέει
«Ναι, αυτό ήταν που γύρευα.
Από δω κι εμπρός
τ’ ονομάζω
σφυρί».
Η ποίηση λοιπόν είναι μια υπόθεση αντικοινωνική.
Το κόμμα οι οργανώσεις κυρίως η αγκιτπρόπ
έχουν καθήκον να
Μέσα στις πέτρες
Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ’ αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μέσα στις πέτρες.
Το μαχαίρι
Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιπαστείς
απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.
Αντί στόματος
Ο Ααρών τους είπε κι ήρθαν ένας-ένας συνωμοτικά
κι εκεί στο λίγο φως των αστεριών
τους εξηγεί τους λόγους της εξόδου.
Μαντεύει τους πρεσβύτερους να τον ακούν στοχαστικοί
κι ας λέει γνωστά τους πράγματα
κι ας διηγείται τη ζωή εδώ μέσα στη λάσπη
ολημερίς να φτιάχνουν πλίνθους
και τώρα να συνάγωσιν μονάχοι τους και τ’ άχυρο
κι οι εργοδιώκτες του λαού να επιβάλουν
το ποσόν το πρότερον των πλίνθων
βιάζοντες αυτούς και μαστιγούντες.
Μέσα στο λίγο φως της χαραυγής
σωπαίνουν οι πρεσβύτεροι σκυφτοί
και καταρρέουσιν πικρά τα δάκρυα τους
επί τας σιαγόνας.
Ο Ααρών βαδίζει μόνος
και νιώθει σαν φυτό που έριξε τους σπόρους.
Είναι λαφρύς κι αυτάρκης γιατί δεν υποπτεύεται
πως θέλει πάντοτε λαλεί αντί του Μωυσέως
πως θέλει είσθε εις αυτόν αντί φωνής.
Μην τους εγκαταλείψεις
Σαν κατεβεί ο Μωυσής μην τους εγκαταλείψεις
μην πεις πως τάχα αυτοί σου ζήτησαν να ποιήσεις
τους θεούς τους προπορευομένους.
Ο Μωυσής θα ξαπολύσει τους φανατικούς
και κείνοι θα διέλθουν όλο το στρατόπεδο
από τη μια στην άλλη πύλη θανατούντες
τον αδελφό τον φίλο τον πλησίον.
Μην αφήσεις να σφαγούν σ’ αυτήν την εκκαθάριση
περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες.
Σαράντα τόσα χρόνια μες στα συρματοπλέγματα
τους μιλούσες με τα μάτια.
Μην τους εγκαταλείψεις τώρα που ανταποκρίθηκαν
τώρα που ρίξαν στη φωτιά τη στανική τους αγιοσύνη
κι αρχίζουν να προφέρουνε τις σκέψεις τους ενάρθρως.
Τη τρίτη μέρα
Και προ παντός μη στέρξεις να περιτμηθείς
κι αν είναι να κερδίσεις για γυναίκα σου τη Δείνα
και συμμαχίες και οπαδούς και δάφνες.
Μην στέρξεις να περικοπεί
έστω και μια καμπύλη
απ’ τα δακτυλικά
αποτυπώματα σου.
Αν υποκύψεις
την τρίτη μέρα θα βρεθείς δίχως στήριγμα δικό σου.
Ματωμένος
εν τω πόνω
ανήμπορος την ώρα που ο Λευί κι ο Συμεών
θα ‘ρθουν να θρυμματίσουν
το πρόσωπο που σκάλισες
(με τι υπομονή και τι θυσίες!)
στα κόκκαλα στη σάρκα και στον λογισμό σου.
Σε συνεργασία με την Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης – Ποιείν :
http://www.poiein.gr/archives/3479/index.html
14 σχόλια:
Παρακάτω ακολουθεί ένα σύντομο βιογραφικό (copy - paste φυσικά, το ψάρεψα στο δίκτυο) του Άρη Αλεξάνδρου, ο οποίος εκτός από την "Ευθύτητα Οδών", εκτός απ' το "Κιβώτιο", μας έκανε να πιστέψουμε πως ο Dostoevsky έγραψε στα ελληνικά...
Βιογραφικό του Άρη Αλεξάνδρου
Γιος του Βασίλη Βασιλειάδη, Έλληνα από την Τραπεζούντα και της Πολίνας Άντοβνα Βίλγκεμσον, Ρωσίδας εσθονικής καταγωγής, ο Αριστείδης Βασιλειάδης, που αργότερα αυτοονομάστηκε Άρης Αλεξάνδρου, γεννημένος το 1922 στο Λένινγκραντ, ήρθε με τους γονείς του το 1928 και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη, και λίγο αργότερα στην Αθήνα.
Με μητρική κυριολεκτικά και μεταφορικά, γλώσσα τα ρωσικά, δυσκολεύτηκε τον πρώτο καιρό να προσγειωθεί στην ελληνική γλωσσική πραγματικότητα, αλλά, με την πραγματική ιδιοφυία που επέδειξε στην εκμάθηση των ξένων γλωσσών, γρήγορα προσαρμόστηκε και έφτασε σ' εκείνη την αίσθηση της γλώσσας που διαπιστώνεται στο σύνολο του έργου του, προσωπικού και μεταφραστικού.
Τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Βαρβάκειο το 1940 και έδωσε εξετάσεις για το Πολυτεχνείο κατά την επιθυμία του πατέρα του, αλλά με πολλούς δικούς του ενδοιασμούς γι αυτό και, επειδή δεν είχε προετοιμαστεί ικανοποιητικά, απέτυχε. Το 1942 αποφάσισε να παρατήσει τις σπουδές που δεν τον ενθουσίαζαν και να εργαστεί ως μεταφραστής. Συγχρόνως από τις πρώτες μέρες της Κατοχής, μαζί με άλλους φίλους και γνωστούς (Ανδρέα Φραγκιά κ.α) δημιούργησαν μια αντιστασιακή ομάδα (τυπογραφείο). Αργότερα τα μέλη της μικρής και αυθόρμητης αυτής ομάδας, προσχώρησαν στην αναγεννημένη οργάνωση της κομμουνιστικής νεολαίας.
Ωστόσο αυτός ο από χαρακτήρα και νοοτροπία φιλελεύθερος στοχαστής δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στους πειθαρχικούς κανόνες ενός "οργανωμένου", σε περίοδο μάλιστα παρανομίας. Γι αυτό και σε λίγους μήνες, με την πρώτη εμφανή κρίση, αποχώρησε.
Η απομάκρυνσή του από την ενεργό κομματική δράση και η μη συμμετοχή του στις δραστηριότητες της Αριστεράς και εδώ ειδικά στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944, δεν εμπόδισαν τις αγγλικές στρατιωτικές αρχές, που είχαν έρθει στην Ελλάδα, να τον συλλάβουν και να τον στείλουν στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα, όπου έμεινε έως τον Απρίλιο του '45. Επίσης, παρόλο που δεν έχει ανάμειξη στον εμφύλιο πόλεμο συλλαμβάνεται το 1948 και, επειδή αρνείται να αποκηρύξει τις ιδέες του, στέλνεται και παραμένει διαδοχικά στα στρατόπεδα Μούδρου, Μακρονήσου και Άγιου Ευστράτιου, από τον Ιούλιο του 1948 έως τον Οκτώβριο του 1951.
Μετά ένα χρόνο, το Νοέμβριο του 1952, και ενώ είχε μείνει ελεύθερος δικάζεται από το Στρατοδικείο Αθηνών ως ανυπότακτος (κατά την εποχή που ήταν εξόριστος). Καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 10 χρόνια ειρκτή και έμεινε διαδοχικά στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Γυάρου. Στην αναθεώρηση της δίκης η ποινή του περιορίστηκε στα 7 χρόνια και απολύθηκε τον Αύγουστο του 1958 με τη χάρη του ενός τρίτου.
Μετά την αποφυλάκισή του παντρεύεται την Καίτη Δρόσου και εγκαθίσταται στο σπίτι της. Το 1967 έφυγαν μαζί στο Παρίσι από το φόβο μιας νέας σύλληψης από τη δικτατορία. Πέθανε στο Παρίσι στις 2 Ιουλίου 1978 από καρδιακή προσβολή, μόλις έχοντας προφτάσει την έκδοση από τον οίκο Gallimard της γαλλικής μετάφρασης του Κιβωτίου.
Εργογραφία του Άρη Αλεξάνδρου
Ποιητικές συλλογές
Ακόμα τούτη η άνοιξη (Γκοβόστης 1946)
Άγονος γραμμή (ιδιωτική έκδοση 1952)
Ευθύτης οδών (ιδιωτική έκδοση 1959)
Ποιήματα 1941-1971 (Κείμενα 1972)
Συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του: Ποιήματα 1941-1974, 2η έκδοση Καστανιώτης 1981.
Άλλα
Το κιβώτιο, μυθιστόρημα, Κέδρος 1975
Η εξέγερση της Κροστάνδης, χρονικό, Φυτράκης 1975
Ta Ksilopodara, παραμύθι, Βέργος 1976
Ο λόφος με το συντριβάνι, σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Γ. Ρίτσου, Βέργος 1977
Έξω απ’ τα δόντια (1937-1975), δοκίμια, Βέργος 1977
μονο ο σεξουαλισμος θα μας σωσει,ο σοσιαλισμος δε θα ερθει...
Αγαπητέ ανώνυμε, το πρόβλημα με τους ανώνυμους είναι ότι έχουν όλοι το ίδιο όνομα... εντούτοις συμπεραίνω πως είστε ο ανώνυμος των προηγούμενων ημερών... οπότε δράττομαι της ευκαιρίας να συμπληρώσω πως ούτε καν ο σεξουαλισμός θα μας σώσει... μόνον ο πανσεξουαλισμός... αν και αυτό σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με τον εναργή πολιτικό λόγο του Αλεξάνδρου...χαιρετώ!
αν μενα ονομα το τιποτα θα γινει κατι ,αν τα λογια μου βρουν την ουσια τους,αν μενα ονομα θα με καταλαβαινετε καλυτερα,αν μενα ονομα κανω τον κοσμο σας πιο τακτικο,αν μενα ονομα εκμηδενισω την αποσταση,κι αν αποκτησω υποσταση και αισθηση και υπαρξη οριστικη ,τοτε πειτε μου πιο σας αρεσει να το κλεψω... και οταν λεμε πανσεξουλισμος,ειναι ας πουμε οπως λεμε οχι θεισμος αλλα πανθεισμος,οχι εποπτης,αλλα παντεποποτης,οχι απλα ορθολογισμος αλλα υπερορθολογισμος..ειναι δηλ ιεραρχικο το ζητημα,θεμα οργανωσης,γραφειοκρατικο σα να λεμε...θα περιμενω το σχολιασμο σας,να ξερετε παντως οτι γραφω με την καρδια γι αυτο και καπως ατεχνα...
ειστε αρκετα διεισδυτικος για να βγαζετε λαθος συμπερισματα και συγγνωμη αν φαινεται να παρεξηγω το χιουμορ σας,η ευθυνη ειναι ετεροβαρης...συνεχιστε την καλη δουλεια και καποια στιγμη ενα αφιερωμα στην πορνογραφικη ποιηση,μηπως σπασει η παγωμενη θαλασσα μεσα μας...
Αγαπητέ Ανώνυμε, το χιούμορ μου, σας διαβεβαιώ, ήταν εντελώς καλοπροαίρετο... όσο για το ζήτημα του ονόματος που θίξατε, φυσικά και δεν με απασχολεί καθόλου σε ένα σημασιακό επίπεδο, αλλά μόνο σε ένα επίπεδο διακριτότητας... θέλω να πω πως αν σας λέγαν Τάκη, Ζιγκουάλα ή Ρινόκερο μικρή σημασία θα είχε... και προφανώς, ναι, τα λόγια του καθενός δεν αντλούν τη βαρύτητα τους από το όνομα του εκφορέα τους... ένα όνομα πλασματικό ή ένα ψευδώνυμο θα βοηθούσε εντούτοις φαντάζομαι στον περιορισμό της σύγχυσης επί του ζητήματος ποιος λέει τι.
Όσον αφορά το ζήτημα της ιεραρχίας που θα προέκυπτε από τον πανσεξουαλισμό (κατά τον πανθεϊσμό φυσικά και όχι τον υπερορθολογισμό) νομίζω πως διαφωνώ... διότι ο δυνητικά πραγματωμένος σεξουαλισμός θα κατέληγε ακριβώς όπως και η μόνη ιστορική εκδοχή του κομμουνισμού σε γραφειοκρατία και ιεραρχία και εκμετάλλευση, πρόβλημα που υποθέτω πως θα αποφευγόταν με τον πανσεξουαλισμό... η ολότητα, δίχως την παράλληλη εξάλειψη της ταυτότητας, που υπονοεί ο όρος πανσεξουαλισμός, δεν θα μπορούσε ποτέ να οδηγήσει σε γραφειοκρατία και ιεραρχία... All things to all men... ακόμη και η μητρότητα και η πατρότητα... αυτό υπονοεί ο πανσεξουαλισμός σε αντίθεση με τον σεξουαλισμό που στοχεύει πρωτίστως στην ιδία, και συνεπώς εν μέρει εγωιστική, ικανοποίηση του εκάστου υποκειμένου που τον πρεσβεύει...
Τέλος, όσον αφορά ένα αφιέρωμα στην πορνογραφική λογοτεχνία, το σκέφτομαι εδώ και καιρό αλλά σκοντάφτω σε πρακτικά προβλήματα καθόσον δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο για την απαραίτητη χειρωνακτική εργασία της μετάφρασης... σκεφτόμουν συγκεκριμένα ένα αφιέρωμα στην γαλλική πορνογραφία του 18ου και 19ου αιώνα... ίδωμεν...
Ελπίζω να λύθηκε η παρεξήγησις... χαιρετώ!
Αγαπητε αυγερινε σχολιαστη ,η απαντηση μου ,εις επιρρωσιν της δικης σας,θα ρθει αποσπερις...
Υ.Γ:μια ταινια ζηταει να τη ψαξετε"la antena"του Εστεμπάν Σαπιρ,ειδος βουβη,Αργεντινη/Ισπανικα
Ξαναδιαβάζοντας μόλις τα διάφορα σχόλια μου σε τούτο το blog συνειδητοποίησα πως έχω υποσχεθεί, κατά καιρούς, πολλά αφιερώματα και αφήσει πολλές υποσχέσεις απραγματοποίητες... να δω πότε θα βρω το χρόνο να πραγματοποιήσω τόσες ιδέες και τόσα αρχινησμένα project... αυτό δεν είναι δικαιολογία αγαπητή Ζιγκουάλα για να μην δω την ταινία... το προκαταρκτικό ψάξιμο ξεκίνησε ήδη...
χαιρετώ!
Αγαπητε φιλε,αληθεια εχετε γευτει τη χαρα της αλληλογραφιας,εκεινης του μυρωμενου χαρτιου και της σινικης μελανης...τοτε που η δυνατοτητα δεν υπερκαλυπτε την αναγκη για επικοινωνια..Που χαθηκε αυτη η γλυκια προσμονη,τι απεγινε αυτος ο μαεστρος της ηδονης,η βραδυτητα;
Αν αποψιλωσεις την ηδονη απ την βραδυτητα,τοτε σου μενει μονο η εκσταση,αυτο το γατζωμα στην παρουσα στιγμη,πανω σενα κλασμα χρονου αποκομμενο και απο το παρελθον και απο το μελλον,αποσπασμενο απ τη συνεχεια του χρονου.εκτος χρονου.μ αλλα λογια βρισκεσαι σε κατασταση εκτασης,σ αυτην την κατασταση δεν ξερεις τιποτα για τα παιδια σου,τιποτα για τη γυναικα σου,τιποτα για τις σκοτουρες σου,και ως εκτουτου δεν φοβασαι,διοτι η πηγη του φοβου βρισκεται στο μελλον,και οποιος απελευθερωνεται απ το μελλον δεν εχει να φοβηθει τιποτα.
Η ταχυτητα ειναι μορφη εκστασης που την εκανε δωρο στον ανθρωπο η τεχνολογικη επανασταση.Ολα αλλαζουν οταν ο ανθρωπος εκχωρει την ικανοτητα του για ταχυτητα σε μια μηχανη,απο εκεινη τη στιγμη το σωμα του βρισκεται εκτος παιχνιδιου και παραδιδεται σε μια ταχυτητα που ειναι ασωματη, αυλη, ταχυτητα αμιγης,καθαυτην,ταχυτητα εκσταση.
Περιεργη συμμαχια,η απροσωπη ψυχροτητα της τεχνολογιας και οι φλογες της εκστασης.Η λατρεια του οργασμου,προβολη της πουριτανικης χρησιμοθηριας στη σεξουαλικη ζωη,αποδοτικοτητα εναντιον αργιας αναγωγη της συνουσιας σε εμποδιο προς υπερπηδηση προκειμενου να φτασει κανεις σε μια εκσταση εκρηξη,τον μονο αληθινο στοχο του ερωτα και του συμπαντος...
Η επιβραδυνση λοιπον,ειναι διαρκεια και χρειαζεται να τη σμιλευσεις,γιατι το να δωσεις φορμα σε μια διαρκεια ειναι απαιτηση της ομορφιας μα και της μνημης.Διοτι το αμορφο ειναι ασυλληπτο,μη απμνημονευσιμο.Σου στελνω εν ειδει εγκολπιου αυτους τους Κουντερικους συλλογισμους,συνοψιζοντας τους σε μια υπαρξιακη μαθηματικη εξισωση"Η βραδυτητα ειναι ο ρυθμος της απολαυσης και της μνημης,και ταχυτητα ο ρυθμος της μη ικανοποιησης και της ληθης" για να θυμασαι οτι ο αγωνας της ταχυτητας,ειναι ενας αγωνας κατα του εαυτου μας...εχει αραγε ο συγχρονος ανθρωπος την ικανοτητα να ερωτευεται,ο ευρυπιδης ειχε πει οτι ο ερωτας θελει χασομερι...
Αν ο ανθρωπος καθημερινα σκοτωνει το πιο υπεροχο δημιουργημα του ,τον ερωτα,τοτε μαλλον δεν επιδιωκει τη συνεχεια του,μοιαζει σα να σιχαθηκε τον εαυτο του.Ο Νιτσε και η αιωνια επιστροφη του βρισκεται στον κολοφωνα της ημερησιας διαταξης των ανησυχιων μου...
σου χρωσταω μια απαντηση πανω στον σεξουαλισμο,αλλα επελεξα την καρδια να κανει κουμαντο ,παρα ταυτα δεν προκειται διολου να υποσκελισω μιας τετοιας σημασιας προβληματισμο,σπερματα αυτης της διαθεσης ανιχνευονται ευκολα στο σχολιασμο που προηγηθηκε
Επισης θελω να εντεινω τον παρακελευστικο μου τονο οσον αφορα στην ταινια που σας υπεδειξα,νομιζω οτι αφορα σολους τους μανιακους του λογου και στον καθενα ξεχωριστα,μου θυμισε Τεχνη,ναι,ναι αληθεια σας το λεω και δε θα υποκυψω να αποδυθω σενα χιλιοδιατυπωμενο λογυδριο για τον υφισταμενο εκφυλισμο της που το πιθανοτερο ειναι να θυμισει πλασιε μαρξιστικων βιβλιων η καποιο απ τα νυσταλεα γεροντακια της... οχι,οχι δε θα αναφερθω στο ακαδημαικο καθεστως της Adina που λεει και ο Ηλιας στο εγχειριδιο του καλου κλεφτη,το χετε διαβασει αραγε,αν οχι,τοτε μη στερειτε στον εαυτο σας το γελιο,αν και στην ουσια προκειται για κλαυσιγελο...
Επανερχομαι,ευκολα θα τη βρειτε γιατι εγω την κατεβασα χωρις ιδιαιτερη αναζητηση,δηλ οχι εγω,υπαρχει ενα γκρουπουσκουλο φιλων που ανεχονται την ασχετοσυνη/θεσμο μου και ειναι πολυτιμοι αρωγοι στα διαδικτυακα μου πλιατσικολογηματα...οποτε σε περιπτωση που δεν τη βρειτε θα αποτανθω στους απομηχανης φιλους και θα σας στειλω τα δεοντα...
Με καληνυχτω και σας καλημεριζω...
Θα περιμενω νεα σας!
Y.Γ συγγνωμη για αυτην την τραμπαλα ενικου-πληθυντικου,ηταν αργα για να το διορθωσω...
@ζιγκουάλα
διαβάζοντάς σας, ξεκίνησε όμορφα η μέρα μου..
καλημέρα -και, δεν αντέχω να μην το πω, το la antena είναι εξαιρετική ταινία.
@g.e
ηλεκτρονικά μεν και ίσως χωρίς επιτυχία, σας στέλνω λίγο απ' αυτό το φθινοπωρινό φως που ξημέρωσε σήμερα πάνω απ΄το αιγαίο.Ελπίζω να σας φτάσει.
Σε ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας, Ζιγκουάλα, για το εωθινό σου σχόλιο... για την ταινία το έψαξα και δεν μπορώ να τη βρω στα συνηθισμένα sites... είδα αποσπάσματα στο δίκτυο και η περιέργεια μου εξήφθη ιδιαζόντως... αν δεν τη βρω ούτε σε DVD... θα σας ζητήσω βοήθεια...
Melen, όσο φως και να μου στείλεις και πάλι λίγο θα είναι... εδώ ο ήλιος έχει εξαφανιστεί για μέρες... στη θέση του έχει μείνει μια χάσκουσα τρύπα σα στόμα ανοιχτό που να ξερνάει μαύρο χιόνι...
Λοιπόν, το la antenna, δεν μπορώ να το βρω με τίποτα στο δίκτυο. Στη Γαλλία δεν ξέρω πότε παίχτηκε, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD. Συνεπώς Ζιγκουάλα κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη...
Αγαπητε φιλε,σας στελνω(αφου κανω τα σχετικα τηλεφωνηματα) τις διαδικτυακες συντεταγμενες της κι αν ο διαυλος αυτος αποδειχθει εξισου αγονος,επονται κι αλλοι
Χτες,οιστρηλατουμενη απ το αιγιακο φως της Melen,αποφασισα να φιλοτεχνησω μια λιλιπουτεια(Swift}
δυστοπια(κι επειδη καταλαβαινω οτι ειστε μυημενοι,πολυ θα ηθελα να εμπλουτισετε τις πληροφοριες μου ,προτεινοντας μου ταινιες η βιβλια σχετικα με το ειδος)ωσπου εντελως αδοκητα και ενω βρισκομουν στα μισα της ιστοριας μετα πολλων κοπων και βασανων,αρχισε να μπλαβιαζει και να μελιαναζει ο υπ.,ετσι οπως γινονται τα χειλια μας το καλοκαιρι συνηθως κατα τα πρωτα μας μπανιο,εκτος βεβαια απο τη δικη μου περπτωση που διαρκει ολη την περιοδο του θερους,και για να μην μακρηγορω,απορροια αυτου του χρωματισμου ηταν να χαθουν διαμιας ολα οσα με τοση προσπαθεια ειχαν γραφτει,πλην με αμειωτο ενδιαφερον.Αφου ακολουθησαν καποια δευτερολεπτα αποπληξιας καθως παρατηρουσα την ευκολια της συντελειας του δυστοπικου μου κοσμου,κι αφου ξοδευτηκα σ ενα οργιο αναθεματισμων και τεχνολογικων αφορισμων,μα ποιος μπορει να επιδειξει νηφαλιοτητα και αριστοκρατικη αυτοσυγκρατηση σ τοσο αδοξο τελος:μα ποιος θα διαλεγε για τελος, να πεθανει ας πουμε απο καποια ουρανοπεμπτη ορτανσια,και να μην ειναι ο Καμυ,βασικη προυποθεση,αποφασισα λοιπον να δρασω, πριν προλαβει να καταβροχθισει καποια μαυρη τρυπα η συστημικη εντροπια το περιλαλητο(ανεξαρητως αποτελεσματος,κι ο Μακιαβελλι,οταν εγραψε τον Ηγεμονα πιστεψε οτι ηταν ενα οpus magnum...)εργο μου(τωρα για τη συστημικη εντροπια μη με ρωτησετε τι ειναι,μονο τη συναισθηματικη ξερω...),εκτελωντας τον καθιερωμενο βηματισμο αμεσης αναγκης,ολα ειναι θεμα ιεραρχησης δηλ οργανωσης,δηλ ιεραρχησης,δηλ οργανωσης,ναι,αυτη τη φορα ομως και τελευταια ,γιατι ειπαμε οργανωση σημαινει ιεραρχηση,ιεραρχηση σημαινει οργανωση,επαναληψη μητηρ πασης μαθησεως,με μια μεγααααλη παρακαμψη ,ετσι λοιπον ηρθα σε επαφη με την Πηγη,κανοντας το σχετικο τηλεφωνημα ,η οποια ανταποκριθηκε αμεσα(με το αζημειωτο φυσικα,επ ουδενι μη πιστεψετε σε καποιο οιονει αδολο κι αλτροουστικο πνευμα,αλλοι λογοι κινητοποιουν μια τετοια ευγενη συμπεριφορα,προαιωνιοι)αφου διημειφθησαν γρηγορα-γρηγορα οι τυπικες χαιρετουρες,μιας και ο τονος της φωνης μου προδωσε οτι η αμετροεπεια στην παρουσα στιγμη δεον ηταν να αποφευχθει,περασαμε στο προκειμενο...οπου με μια σαδιστικη φλεγματικοτητα και μια παραλληλη απαξια για τον τροπο που δαπανω το χρονο μου,(κι αυτο γιατι επιβαλλοταν να του εξηγησω πως και τι εκανα}μου υπεδειξε μια σειρα κινησεων,τονιζοντας μου δε εναργως το αβεβαιο της εκβασης τους.κλεισαμε....για μια ακομη φορα αλλα ηθελα να πω και αλλα ειπα ,συγγνωμη που κανω καταχρηση του χωρου με βλακειες,ελπιζω καποια στιγμη ναβρω το σθενος και την ευγλωττια να πω αυτα που συνεχως αναβαλλω...
Δημοσίευση σχολίου