Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Ανακαλύπτοντας



Ιωάννης Ν. Τσίρκας



Επίλογος


Θα ‘μαι παντού.

Να ελπίζω να σκοτώνω να ψεύδομαι.

Να περιμένω.


Δυο χιλιάδες λεύγες πάνω από τον ουρανό

κι ακόμα παραπέρα.


Ο Θεός κι η σκέψη μου μαζί σου.


Τα εντελβάϊς των Εξαρχείων


Ξύπνησες με την επιθυμία να σκοτώσεις.

Γευόμενος την ευωδιά των κρίνων.

Τα μάτια σου οι φύλακες της αθωότητας σου.

Οι ελπίδες σου τα λιγοστά εντελβάϊς.

Στο πέρασμα αιώνων απαξίωσης και πόνου.

Οι ξεχασμένες μνήμες σου

ανασταίνουν το γλυκό συναίσθημα της αγάπης.

Ο φόβος αποσυντίθεται.

Η ηρεμία των επόμενων στιγμών μιας τρελής σου πράξης

σου μαθαίνει πως οι φίλοι

κάτι στιγμές σαν κι αυτές

αποτελούν ανέλπιδες λάμψεις.

Το σκοτάδι της φυγής και του μένους

κι ο δρόμος της απόγνωσης σε περιμένει.

Σου θύμισε τα Εξάρχεια.

Είχες πεθάνει κάποτε εκεί,

μα πέρασε καιρός για να θυμάσαι.


Crazy Love


Ό,τι απομένει από μια τρελή αγάπη είναι μονάχα η κου-
ρελαρία του κολαστηρίου.
Η ακατάπαυστη ροή του μένους και των εμμονών για ό,τι
απέμεινε από αυτή
μπορούν να ανήκουν μονάχα στην αποσυντεθειμένη ψυχή
μιας πουτάνας με άδειο ταμείο.
Σπουδή στο βίτσιο η όποια προσπάθεια για μια καταστο-
λή των συνεπειών της.
Πλήρης παρακμή.
Σάπιες φράουλες και ξερασμένα βατόμουρα το οξυγόνο της
εξορίας.
Φιλιά στις καρατομημένες φιλίες και τα παράπονα τους
στους τάφους τους.
Τίποτα δεν κρατάει πάνω από μια ζωή.
Το σπίτι μου το έχτισα δίπλα στο λιμάνι.
Οι εξόριστοι λατρεύουνε τους δρόμους που γυρίζουν στην πατρίδα.


Μεθαδόνη


Εξόριστος σε μια πόλη δίχως μόνιμους κατοίκους

καίω από το πρωί μέχρι το τέλος της μέρας

τις όποιες αναμνήσεις μιας γλυκιάς χαμένης πατρίδας.

Έχω ξεμείνει με αγάπες συμβατικές

και χάδια που αξίζουν λιγότερο από αυτό που προσφέρουν.


Η κακή πλευρά της ζωής είναι εδώ.


Trypanosoma


Τα ξεχασμένα σου συναισθήματα στις συνελεύσεις τους

ζητούν εμένα.

Σε άδεια δωμάτια με πατώματα γεμάτα ρωγμές

σπάω σαν κρύσταλλο την αγάπη μας πάνω τους

(προσφέροντας σου ένα δείγμα

έντονης ζωής

αυτή τη στιγμή ακριβώς).

Η απόφαση σου είναι μύγες που τρυπούν το σώμα σου

και

το στήθος σου αξίζει μονάχα γυμνό

και

είναι το μόνο που θα αφήσουν να σαπίζει περήφανο στο

τέλος



Από τη συλλογή Σκεψίρροια (2008)


***

Ο Ιωάννης Ν. Τσίρκας γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπουδάζει Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η Σκεψίρροια είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: