Πρωτοπορία ή ....
Γράμμα σε άσπονδους φίλους κι δεδηλωμένους εχθρούς
Dear Nikos
Μπορεί να μην σε νoιάζουν αυτά που θα πω αλλά εγώ θα τα πω. Κάθε φορά που πάω να γράψω για την πρωτοπορία ένας κόμπος στο λαιμό μου , θα πω κάτι καινούργιο, θα είμαι αντάξιος των προθέσεων μου . Μήπως βαρέθηκαν την ρητορεία μου για το καινούργιο ; Τι να πω και τι να κάνω... και μετά... πάλι προσωπικές σκέψεις, αισθήματα αγωνίες φοβίες στο χαρτί. Συγχυσμένος κι αντιφατικός. Τι τα θέλουμε μωρέ και δεν τα παρατάμε. Αφού κανείς δεν πιστεύει. Έτσι κι αλλιώς ούτε ασχολούνται ούτε έχουν όρεξη να ασχοληθούν. Χέστα. Λεφτά δεν έχουμε αλλά αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα. Έτσι δεν είναι ; Είμαι σίγουρος σου λέω εσείς τα λεφτά κι εμείς... ξέρεις τώρα ... και σου κλείνω και τα δυο μάτια. Να δούμε με τα δυο μάτια μας κλειστά που θα πάμε. Εντάξει το λύσαμε αυτό κι ας είμαστε τυφλοί ( και φίλοι ). Πάμε παρακάτω. Παρακάτω σκαλώνουμε όμως ρε συ. Τελειώνει ο δρόμος. Κάπου εκεί. Κενό. Κάποιοι δίπλα μας και κάποιοι άλλοι μπροστά μας. Ναι, Νίκο μου. Μπροστά μας ; Ναι ρε μπροστά μας .Αλλά τους χάσαμε κι άντε τώρα να τους φτάσουμε. Δεν είναι θέμα ταχύτητας, δρόμο δεν έχουμε. Όταν οι άλλοι μας κοίταζαν εμείς είχαμε τα μάτια κλειστά δίναμε σήματα μεταξύ μας .Κι τώρα Νίκο μου; Άσε αυτοί δεν ξέρουν. Μόνοι μας ρε.
Γαμώτο χαθήκαμε .Δεν μπορεί όμως κάτι θα μπορούμε να κάνουμε κι εμείς . Να πέφτω τόσο έξω .Το αισθάνομαι κι πάλι απ την αρχή .Πάλι απ την αρχή Νίκο μου . Να βάλουμε μυαλό γαμώτο μου ; Ε μπροστά που ρε ; Σκάσε και προχωρά μαλάκα .Όχημα οι εικόνες και φύγαμε ....
Ο Πικάσο το διαλαλούσε με διάφορους τόνους με διαφόρους τρόπους " καμβάς πινέλο κι να μαστέ κάπου .Πριν, πολύ απλά δεν μου φτάνουν αυτά που υπάρχουν στο παρόν .Δεν μπορούν να μου φτάνουν Δεν γίνεται .Το παρόν κι ο χρόνος τρέχει γαμώτο μου, δεν μπορώ να ψάχνω γιατί χάθηκα. Πρέπει να βρω ".
Να βρει λέει ο Πικάσο. Εσύ τι λες; Μαζί σου. Άντε και θα την βρούμε την άκρη ...
Με απεριόριστες ανασφάλειες
Γιώργος Τζίσσους
***
Με ή χωρίς ;
... λίγο από το πνεύμα της εποχής ....
Ένθετο εφημερίδας μόλις τριών φύλλων αναζητεί ανθρώπους των γραμμάτων κι των τεχνών και λοιπών δραστηριοτήτων για :
Μανιφέστα, πρωτοπόρες θεωρίες, άρθρα κ αφιερώματα εξαιρετικά πρωτότυπα,
μανιφέστα, πρωτοπόρες θεωρίες, άρθρα κ αφιερώματα εξαιρετικά πρωτότυπα,
μανιφέστα, πρωτοπόρες θεωρίες, άρθρα κ αφιερώματα εξαιρετικά πρωτότυπα
Είμαστε ανοιχτοί σε αλληγορικά αινίγματα κι προτάσεις . Άνθρωποι ήδη καταξιωμένοι κι αποδεχτοί θα έχουν προτεραιότητα.
Επικοινωνία : Nosotros - Γραφεία Βαβυλωνίας ( Κωδικός Πρόσβασης : Manifesta )
...και ο χρόνος κυλάει ... Πίσω μας τόσα και τόσα γεγονότα και μπροστά μας το μέλλον, που μάλλον δεν το προτιμάμε και πολύ .Μου φαίνεται ότι το παρελθόν είναι πιο πολύ τις μόδας, άγνωστοι καλλιτέχνες που έρχονται στην επιφάνεια .Ωραία . Εμείς όμως κάτι ψάχνουμε, στα τυφλά ομολογουμένως αλλά ψάχνουμε . Ο καθένας κάτι περιμένει, το τι δύσκολο ακόμα κι ο ίδιος να το αποτυπώσει .Είναι η εποχή βλέπεις η μετά-μεταμοντέρνα που κι ακόμα και το μετά-μεταμοντέρνο άδειο είναι κι ας επιμένουν κάποιοι ότι μπορούμε να βλέπουμε το εαυτό μας εκεί .Τα πάντα ρευστά, κανόνες διάτρητοι εδώ κι έναν αιώνα περίπου. Ακόμα κάποιοι ψάχνουν το επόμενο μανιφέστο, να μας ξαναενώσει σε μια καινούργια στράτευση αλλά το " τείχος " έχει γκρεμιστεί, δυστυχώς. Πάει κι αυτό τι μας μένει λοιπόν ; Ένας καινούργιος, ας πούμε, Ρεμπώ θα ήταν μια κάποια λύσις. Θα ερχόταν. Όλοι θα τον αναγνωρίζαμε . Με την μια, ο Μεσσίας... άλλωστε ο χώρος πάντα ήξερε να εκτιμάει τα παιδιά του...Θα καλοδεχόμασταν λοιπόν κι όλα μια χαρά .Θα του δίναμε και την πρωτοβουλία των κινήσεων και δια μαγείας τελείωσε το πρόβλημα . Πάλι δράση κι αγώνας με την σημαία να κυματίζει ψηλά. Μια χαρά. Έλα όμως που κάτι γίνεται και δεν περνάει από τον δρόμο μας ο γνωστός - άγνωστος μας. Και να πεις ότι από την εποχή λείπουν τα δυνατά μυαλά η τα υλικά μέσα που λέγανε κι οι καταστασιακοί. Αυτά δεν λείπουν. Μήπως δεν έρχονται από μας κι αν δεν έρχονται, εκεί που είναι τι κάνουν ;Ξαναγυρνώντας λοιπόν μήπως τελικά μας λείπουν τα μανιφέστα ;Τι να πω ! Σίγουρα όχι, λέω εγώ τώρα. Ποιον θα βάλουμε απέναντι αφού κι ο απέναντι εντάξει θα σου πει, δεν θα αντιδράσει αλλά ακόμα κι να αντιδράσει ο απέναντι, ποιος θα είναι αυτός αφού όλοι οι κύκλοι τα ίδια πάνω κάτω απεκδέχονται, οι προτιμήσεις αλλάζουν .Το καινούργιο μάλλον αλλιώς ξεπηδούσε στην ιστορία. Ο προσανατολισμός η επιθυμία κι η δράση το γεννούσε. Τότε ερχόταν κι το μανιφέστο σαν δράση βίαιη αποκρυσταλλωμένη, βάζοντας τους άλλους απέναντι. Συντεταγμένοι αυτοί συντεταγμένοι κι εμείς κι ιστορία προχωρούσε . Η ρήξη είναι τάση πρωτογενής κι στην συνέχεια γίνεται συνείδηση. Τα χαρακτηριστικά της στην αρχή άγνωστα, μόνο όταν υπάρχει, μόνο τότε την αναγνωρίζουμε .Ξεπηδάει σαν Πηγή από το βουνό με μια διεργασία « κοινωνική» που κάποιοι γίνονται εκφραστές τις. Αυτοί οι κάποιοι όμως δεν είναι μεμονωμένα άτομα αλλά σύνολα ετερογενή, συγχυσμένα αντιφατικά .Σπέρματα αμφισβήτησης, μηδενιστικά στοιχεία ,τα πρωτόλεια μιας επανάστασης . Πρωτοπορίες τις λέγαν κάποτε τότε σαν να λέμε " μια φορά κι έναν καιρό". Τώρα, μάλλον προωθημένες μειοψηφίες που δρουν χωρίς αρχή αλλά σαν τυφλοπόντικας προσανατολισμένος κάπου εκεί πέρα. Άλλοτε χάνεται άλλοτε ανακαλύπτει κι στέκεται .Όχι όμως για πολύ γιατί πέφτει πάνω ο χρόνος κι τον λεηλατεί. Περισσότερα πλέον τα ερωτήματα από τις απαντήσεις. Για καλό λέω εγώ κι ο χρόνος κυλάει με μανιφέστα ή χωρίς… κι ο χρόνος κυλάει…
Γιώργος Τζίσσους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου